Inspektor Makowski poprosił sierżanta Janickiego o przeczytanie zeznań, które w obecności sierżanta złożył pan Wołecki.
Sierżant zaczął: "Zatrzymałem się w restauracji przy szosie 41 żeby zjeść kolacje. Następnie wsiadłem do samochodui przejechałem jeszcze około 20 km, gdy siadła mi lewa tylna opona. Zatrzymałem się i zmieniłem koło, a gdy chciałemruszyć okazało się, że nie moge zastartować. Akumulator padł. Zdecydowałem się czekać aż nadjedzie ktoś, kto będziemógł mi pomóc. Czekałem 5 minut, gdy wtem usłyszałem strzał od strony łaki przylegającej do szosy. Ponieważ wieczórbył bezksiężycowy, nic nie mogłem zobaczyć. Korzystając z tego że wóz był zwrócony przodem do łaki, zapaliłem światłai zobaczyłem, w odległości około 20 metrów, człowieka pochylonego nad jakąs nieruchomą postacią. Właśnie to tenpochylony człowiek trzymał w ręku broń. Przestraszyłem się, wyskoczyłem z samochodu, pobiegłem szosą w przeciwnymkierunku i zatrzymałem przejeżdżający samochód, w którym telefonem komórkowym kierowcy zadzwonilismy po policję, tymsamym oddalając się od miejsca zdarzenia, dla własnego bezpieczeństwa. Gdy zobaczyłem nadjeżdżające radiowozy, poże-gnałem się i podziękowałem kierowcy, zatrzymałem radiowozy i razem z policjantami powróciłem na miejsce zdarzenia.Policja znalazła na łące zwłoki ofiary. Niestety morderca zdąrzył się ulotnić..." Inspektor Makowski po dwóchwolnych łykach kawy ze spokojem rzekł: -Nie ulotnił się jednak daleko, ponieważ mam wrażenie że morderca i panWołecki to jedna i ta sama osoba... ===> Dlaczego tak sądzi ???
