W lasku opodal jeziora leżał trup dziewczyny. Została uduszona.
Ślady palców na szyi ofiary wskazywały, że morderca zaszedł ja od tyłu, gdy się tego nie spodziewała. Prawdopodobnie wcale się nie broniła. Inspektor Torwan zdjął nieboszczce ciemne okulary, oraz chusteczkę ciasno zawiązano na głowie. Stwierdził, że dziewczyna była młoda i bardzo ładna, o jasno blond włosach. W jej torebce inspektor znalazł papierosy, srebrną zapalniczkę, chusteczkę z inicjałami N.L., oraz prawo jazdy na nazwisko Niny Lang. Wkrótce inspektor dowiedział się, że Nina była tancerką w nocnym lokalu. Powodzenie swe bardziej zawdzięczła twarzyczce i pięknym kształtom ciała, niż talentom baletowym. Jeszcze tego samego dnia, w którym zginęła, wieczorna prasa przyniosła wiadomość o tym i zdjęcia Niny w stroju, w jakim występowała na parkiecie. Dochodzenie wykazało, że w krytycznej porze widziano na jeziorze w łódeczce, niejakiego Jima P., studenta. Wezwany na policje Jim oświadczył: - Jak tylko zobaczyłem fotografię w gazecie wiedziałem,że będę zamieszany w tę historię. Wiem, że widziano mnie na jeziorze. Ja z kolei widziałem z łódki tę dziewczynę, którą potem rozpoznałem na zdjęciu. Była w szarych spodniach i w różowej chusteczce. Spacerowała wzdłuż brzegu, w okolicach mola, w towarzystwie osobnika w średnim wieku, chudego i wysokiego, w brązowej marynarce. Oboje żywo gestykulowali, jak gdyby sie kłócili. Wkrótce zniknęli w lasku,a ja odpłynąłem na środek jeziora. - Pan kłamie - powiedział inspektor. - I tym samym jest pan podejrzany. Co się nie zgadzało?
